Pálinka fesztival

Hoera, de eerste donaties zijn binnen, dank!!!
En eh.. *ik noem geen namen*.. het is niet nodig om je te verontschuldigen voor een donatie van €2,50. Alle beetjes helpen, ik stel het echt enorm op prijs.

Goed, de beloofde update. Waar zal ik eens beginnen.
Het pálinka fesztival. Misschien is het leuk om eerst kort te vertellen wat pálinka is, ik heb me op dat fesztival goed laten informeren. De entree was namelijk 2000 forint en ik vond dat ze daar best iets voor mochten doen.
Voordat ik naar het festival ging dacht ik dat pálinka de sliwovitch van Hongarije was, zelfgebrouwen bocht dat meer alcohol dan smaak bevat. Dat klopt…
Pálinka is hongaarse vruchtenbrandewijn die alleen de naam Pálinka mag dragen als het voldoet aan drie eisen:
- Het bestaat uitsluitend uit vruchten en/of kruiden die van nature voorkomen in Hongarije, vrij van toegevoegde ingediënten en geur-, kleur- en smaakversterkers.
- Het moet in Hongarije gedistilleerd en gebotteld zijn.
- Het alcoholpercentage moet tussen de 37,5% en 86% zijn.
Met een alcoholpercentage van 86% vraag ik me af hoeveel water erin zit, maar dat wist die mevrouw ook niet.
Mirre, ik vrees dat je terug moet komen naar Boedapest om echte pálinka te drinken, want de honingvariant mag dus officieel geen pálinka heten, omdat de honing maakt dat het maar een gewone likeur is… sorry…
Natuurlijk hebben we niet alleen maar gedronken, er was ook live muziek en tentjes met eten. Aan het eten heb ik me overigens niet gewaagd, het meeste is onherkenbaar en voor je het weet zit je aan de gewokte varkensdarm met wilde bessensaus. Nu durf ik die varkensdarm wel aan, maar die bessensaus lijkt me niks ;-)

Van de week had ik een aanvaring met een vrouw, of eigenlijk twee aanvaringen met twee vrouwen. Op twee verschillende dagen, gelukkig.
De eerste was tamelijk hilarisch. Ik was op weg naar mijn zangles, maakt voor het verhaal absoluut niet uit, maar dat vind ik gewoon leuk om erbij te vertellen. Toen ik de vanuit de metro via de trap de straat op kwam liep daar een vrouw die een kind, ik schat dat het jochie een jaar of 3 was, op een loopauto aan zijn capuchon meetrok. Ik keek er even naar en liep ondertussen gewoon door. Blijkbaar voelde die mevrouw zich aangevallen, want ze stopte, draaide zich naar me om en begon in rap Hongaars te vloeken en tieren. Ik liet haar even gaan, onderwijl in mijn vuistje lachend, en zei vervolgens vriendelijk dat ik geen Hongaars spreek. Nu heb ik al van meerdere mensen gehoord dat ik vrij accentloos Hongaars spreek, dus ik was dan ook niet verbaasd dat die mevrouw mij niet geloofde. Ze begon dan ook weer opnieuw, dat ik mijn schouders ophaalde en mijn hoofd schudde leek haar niet van haar stuk te brengen. Toen ze eindelijk weer klaar was zei ik in het Engels dat ik hier nog niet zo lang ben en écht geen Hongaars spreek. Daarop wilde ze in het Engels beginnen te schelden, maar verder dan twee woorden kwam ze niet. Toen heb ik haar, in het Hongaars uiteraard, een heel fijne dag gewenst en ben doorgelopen.
Ik heb me laten vertellen dat je in het Hongaars vijf minuten onafgebroken kunt schelden zonder jezelf ook maar één keer te herhalen. Gelukkig voor mij was de Engelse woordenschat van deze mevrouw niet zo groot.
De tweede gezellige tante had een probleem met mij in de tram. Ik had boodschappen gedaan en deelde een stoel met mijn paprika en champignons. Bij de volgende halte stapte een, hoe zal ik het netjes zeggen, nogal corpulente dame in. Ik zat op de stoel vlak bij de deur, ze keek me recht in mijn gezicht aan en begon overdreven te hijgen en haar voorhoofd af te vegen. Ik wilde haar een zakdoekje geven, maar die had ik helaas niet voor handen. Ik glimlachte naar haar en viste mijn iPod uit mijn jaszak. Nadat ik één oortje in had gedaan kuchte ze eens knikte naar mijn paprika, of mijn stoel, dat kan ook, en zuchtte ter verduidelijking nog eens diep. Ik keek haar nog eens vriendelijk aan en deed mijn andere oortje in. Daarop tikte ze op mijn schouder en knikte nog eens naar mijn stoel, inmiddels had ik wel begrepen dat ze niet geïnteresseerd was in mijn paprika. Uiteindelijk zei ze dat ik op moest staan… tja, daar ging ze toch ernstig de mist in. IK MOET NIETS! Gelukkig bleek ze Engels te spreken dus heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik heus goed opgevoed ben en dat ik voor ouderen en zwangeren uit mezelf opsta en dat het dus eigenlijk een compliment is dat ik ben blijven zitten, zo oud vond ik haar blijkbaar niet. Ze noemde me onbeschoft. Ik vroeg me af of het onbeschoft is om te blijven zitten terwijl twee stappen verder een lege stoel was (wás, want inmiddels zat er iemand anders). En eigenlijk vraag ik me dat nog steeds af. Is het onbeschoft??
Op het werk hebben ze intussen iets nieuws bedacht. We moeten de Hongaarse feestdagen gaan volgen in plaats van de Nederlandse. Op zich niet zo erg, al vind ik de manier waarop er binnen het bedrijf gecommuniceerd wordt erg raar. Maar nu wil het geval dat de twee regelingen elkaar deels overlappen. Op 1 mei waren ze in Hongarije vrij, omdat dat op een dinsdag viel hebben de Hongaren ook maandag 30 april vrij gekregen. In ruil daarvoor hadden ze op zaterdag de 21e moeten werken, maar ons bedrijf heeft gezegd dat dat niet hoefde. Voor het Nederlandse team was het sowieso geen issue, want wij hadden die “brug-dag” niet, wij waren vrij omdat het Koninginnedag was.
Nu hebben ze op zaterdag 16 juni een Force For Good dag gepland, wat inhoudt dat wij als personeel vrijwillig de handen uit de mouwen gaan steken bij een of ander project. Spelen met weeskinderen, hekjes verven, dat soort dingen. Een leuk initiatief waar ik me graag voor in zou zetten. Ware het niet dat ze vandaag hebben meegedeeld dat het verplicht is. Ik heb een hekel aan verplicht te worden vrijwillig hekjes te verven… Dat heb ik vriendelijk meegedeeld in een email aan de teamleider, de manager personeelszaken en de call center manager. De bonus zit er voor mij waarschijnlijk niet meer in ;-)

Liefs, Martine