Hardlopen
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
22 April 2012 | Hongarije, Boedapest
Vorige week ben ik begonnen met hardlopen, niet omdat ik het zo leuk vind om te doen, maar omdat ik vond dat ik wat meer moest bewegen. Waar ik immers als tolk sowieso tijdens mijn werk bewoog en tussen de lessen door nog aardig wat trappen liep, zit ik nu de hele dag stil. En als ik zo eens rondkijk in kantoor zitten daar behoorlijk wat collega’s met… hoe zal ik het netjes zeggen… voldoende zitvlees.
Vorige week at ik mijn overheerlijke chocoladecroissant met puddingvulling en nam daarna nog een Túró-Rúdi, een populaire Hongaarse lekkernij. Een collega keek mij jaloers aan en verzuchtte dat zij ongeveer mijn figuur had toen ze haar loopbaan op ons kantoor begon, om vervolgens aan haar derde appel te beginnen.
Omdat ik mezelf geen zeven appels per dag zie eten, en al helemaal niet met de trap naar de zesde verdieping wil gaan om op die manier nog íets aan beweging te doen heb ik besloten de problemen voor te blijven. Hardlopen, dat zou de oplossing moeten zijn. Je hoeft geen geld uit te geven aan de sportschool, bent lekker buiten en kunt het bovendien doen wanneer het jou uitkomt. De eerste twee argumenten pleiten vóór hardlopen, het laatste tegen, want natuurlijk komt het me nooit uit. Er is altijd wel een wasje dat weggewerkt moet worden, een blog dat je beloofde te schrijven, een artikel dat je zou vertalen en allemaal andere heel belangrijke dingen die echt geen twintig minuten later kunnen.
Maar omdat ik wat er in mijn kop zit niet in mijn kont heb zitten, en andersom gelukkig ook niet, ben ik vrij snel na mijn beslissing ook daadwerkelijk begonnen. Sportschoenen had ik nog wel, podcast op de iPod gezet, flitsend jasje aan en gáán. Ik heb gekozen voor Evy, de Belgische sportjuf die tussen de muziekjes door opbeurende dingen roept als “Ik ben fier op u!”. Het begin viel me alles mee, ik moest 1 minuut hardlopen, daarna 1 minuut wandelen en dat twee keer. Evy was fier en ik eigenlijk ook wel. Daarna moest ik twee minuten hardlopen, gevolgd door twee minuten wandelen, om daarna wéér twee minuten hard te lopen. Toen ik voor mijn gevoel al minstens een uur aan het hollen was tetterde Evy veel te opgewekt in mijn oor dat ik halverwege de twee minuten was. Volgens mij moest ze aan een nieuwe stopwatch, want die van haar liep duidelijk te langzaam. Die tweede twee minuten heb ik dan ook niet gered. Tijdens het twee minuten herstelwandelen rekende ik even uit wat er nog zou komen, de training zou 18 minuten zijn, min de 4x1 en 4x2 minuten. Er waren dus nog 6 minuten te gaan. Juist toen ik tot die blijde conlusie was gekomen deelde Evy me vriendelijk mede dat we onze (??) grenzen zouden gaan verleggen en drie minuten zouden gaan hardlopen!!
Waar ik me in gedachten heel romantisch langs de Donau zag draven kwam ik in werkelijkheid met mijn tong op mijn knieën naar huis gestrompeld terwijl Evy opgewekt riep dat het “toch allemaal reuze mee was gevallen”
Trut.
Vorige week at ik mijn overheerlijke chocoladecroissant met puddingvulling en nam daarna nog een Túró-Rúdi, een populaire Hongaarse lekkernij. Een collega keek mij jaloers aan en verzuchtte dat zij ongeveer mijn figuur had toen ze haar loopbaan op ons kantoor begon, om vervolgens aan haar derde appel te beginnen.
Omdat ik mezelf geen zeven appels per dag zie eten, en al helemaal niet met de trap naar de zesde verdieping wil gaan om op die manier nog íets aan beweging te doen heb ik besloten de problemen voor te blijven. Hardlopen, dat zou de oplossing moeten zijn. Je hoeft geen geld uit te geven aan de sportschool, bent lekker buiten en kunt het bovendien doen wanneer het jou uitkomt. De eerste twee argumenten pleiten vóór hardlopen, het laatste tegen, want natuurlijk komt het me nooit uit. Er is altijd wel een wasje dat weggewerkt moet worden, een blog dat je beloofde te schrijven, een artikel dat je zou vertalen en allemaal andere heel belangrijke dingen die echt geen twintig minuten later kunnen.
Maar omdat ik wat er in mijn kop zit niet in mijn kont heb zitten, en andersom gelukkig ook niet, ben ik vrij snel na mijn beslissing ook daadwerkelijk begonnen. Sportschoenen had ik nog wel, podcast op de iPod gezet, flitsend jasje aan en gáán. Ik heb gekozen voor Evy, de Belgische sportjuf die tussen de muziekjes door opbeurende dingen roept als “Ik ben fier op u!”. Het begin viel me alles mee, ik moest 1 minuut hardlopen, daarna 1 minuut wandelen en dat twee keer. Evy was fier en ik eigenlijk ook wel. Daarna moest ik twee minuten hardlopen, gevolgd door twee minuten wandelen, om daarna wéér twee minuten hard te lopen. Toen ik voor mijn gevoel al minstens een uur aan het hollen was tetterde Evy veel te opgewekt in mijn oor dat ik halverwege de twee minuten was. Volgens mij moest ze aan een nieuwe stopwatch, want die van haar liep duidelijk te langzaam. Die tweede twee minuten heb ik dan ook niet gered. Tijdens het twee minuten herstelwandelen rekende ik even uit wat er nog zou komen, de training zou 18 minuten zijn, min de 4x1 en 4x2 minuten. Er waren dus nog 6 minuten te gaan. Juist toen ik tot die blijde conlusie was gekomen deelde Evy me vriendelijk mede dat we onze (??) grenzen zouden gaan verleggen en drie minuten zouden gaan hardlopen!!
Waar ik me in gedachten heel romantisch langs de Donau zag draven kwam ik in werkelijkheid met mijn tong op mijn knieën naar huis gestrompeld terwijl Evy opgewekt riep dat het “toch allemaal reuze mee was gevallen”
Trut.
-
24 April 2012 - 13:59
Hiarstudio Coraado:
martiene even berichtje van je (nep) kapper Aad van der Geest . hairstudio cor. al weer een jaar geleden dat Cor oveleden is hoe gaat 't met jou verwerk je 't ook een beetje van je vader ?
je moeder is weer bij ons geweest voor
der haar de schat maar heeft zeer druk met naaien (wel met naald en draad.
groeten aad -
26 April 2012 - 17:07
Betty:
Heb de blog lekker bewaard om te lezen op een rustig momentje en ik zit hier weer te grijnzen om je stukje over het hardlopen met Evy.......Ga vooral door!
Met verhalen schrijven dan ;-) -
26 April 2012 - 21:01
Truus:
Hoi Martine
Ben ik even blij dat ze Evy heet en niet naar je tomtom (van je verhalen tijdens je tolk periode, weet je nog)
Had ik met nu heel rot gevoeld.Ha, ha, ha. -
10 Mei 2012 - 12:11
Diana:
Wat een genot weer om je blogs te lezen! Ik heb weer smakelijk zitten gniffelen :D
Maar ik ben ook fier op u hoor ;) Hoe vaak heb je nu hard gelopen? Of is het bij die ene keer gebleven?
Hopelijk zie/spreek je nog als je in Nederland bent!
X -
12 Mei 2012 - 21:32
Mama:
Ja meissie dat valt niet mee je moet het natuurlijk wel leuk vinden om je conditie wat op te krikken hahaha
maar jou kennende lukt het je natuurlijk. Ik zie woensdag dan praten wij wel bij
liefs mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
