Martine aan Nederland

Eindelijk heb ik internet!! Het is nog geen vaste aansluiting, dat schijnt hier nogal te moeten duren, ik heb me laten vertellen dat vier weken wachten geen uitzondering is. Ik heb nu een stick van Fanni te leen, geen idee hoe dat heet, maar je kunt ermee internetten. Ze heeft ook een briefje geschreven voor de mensen van het kantoor dat in dit gebouw gehuisvest is met de vraag of ik, tot ik een aansluiting heb, op hun WiFi mag. Ik heb datzelfde van de week geprobeerd te vragen, maar mijn Hongaars is nog niet zo goed en Engels spreken ze helaas niet. Ze lachten wel heel lief naar me, dat dan weer wel.
Vanavond zijn Fanni en Tamás weer een aantal meubels komen brengen, mijn appartementje wordt steeds meer een thuis. Al haalt het het niet bij mijn eigenste zolder in Wijk aan Zee. Ik heb twee grote ramen met twee verschillende gordijnen, de enige overeenkomst is dat er op beide een zon staat. Die ramen zijn wel heel grappig, je zou kunnen zeggen dat het dubbel glas is, maar dan anders. Hoe kan ik dat het beste uitleggen…. Het zijn twee ruiten die als dubbelglas parallel aan elkaar geplaatst zijn, maar met 15/20 centimeter ruimte ertussen. Erg leuk voor creatieve mensen! Je ziet hier nu heel veel Kersttafereeltjes en winterse dorpjes tussen de twee ruiten. Of gewoon oude kranten om het warm te houden.
Verder is mijn woonkamer tegelijk mijn slaap- en eetkamer. In die multifunctionele ruimte, waar overigens ook mijn computer staat, dus je zou kunnen zeggen dat het tevens kantoor is, zijn twee openslaande deuren naar een gruwelijk lelijke groene hal met afzichtelijke kast. In de hal zijn nog twee deuren, de ene is een van de drie voordeuren en door de andere kom je in de badkamer. Via de andere deur in de woonkamer kom je in de keuken, die ook dient als kast voor kleding die opgehangen moet worden, is het berekoud, want dat is een buitenmuur.
Als ik me door al die voordeuren de galerij op heb geworsteld en daar via nog twee deuren eindelijk het hek heb bereikt sta ik aan de rand van het Moskwa Tér (Moskou plein). Wat dat betreft heb ik het wel getroffen want op het Moskwa Tér, dat tegenwordig Széll Kálmán Tér heet omdat ze de namen die aan het communisme herinneren aan het vervangen zijn, is een van de grotere stations van Budapest. De tram, bus, metro en hév hebben hier een halte.
Het openbaar vervoer is ook wel iets om over te vertellen; ik had uitgerekend dat het voor mij het goedkoopst zou zijn om een abonnement te nemen. De abonnementen zijn hier heel voordelig, voor ongeveer €40, kun je een maand lang van het openbaar vervoer gebruik maken. Mijn teamleider had gezegd dat ik op het Moskwa Tér zo’n bérlet kon laten maken, dus ik vol goede moed foto’s laten maken (hier mag je nog lachen en je hoofddoek ophouden!) en daarna in de rij bij een loket. Toen het mijn beurt was groette ik de dame (nou ja….) heel vriendelijk in mijn beste Hongaars. Er kon zowaar een lachje af voordat ze me toesnauwde dat ik moest zeggen wat ik kwam doen. Vriendelijk als ik ben vroeg ik, nog steeds in het Hongaars, om een bérlet. Het zuchtte en steunde, moest opstaan om een formulier te pakken en vroeg me iets. Maar omdat er ondertussen verderop een ongeluk was gebeurd en de ambulances langs scheurden met gierende banden en jankende sirenes kon ik haar niet verstaan. Ik vroeg of ze Engels wilde spreken en of ze kon herhalen wat ze gezegd had. Het zuchtte nog eens, pakte een papiertje en schreef: Ticket Aduld Neet? Ik knikte. Het schreef nog iets: mondt?? Ik knikte nog eens en vroeg of het de volgende dag in kon gaan. Ze keek me aan of ik van Mars kwam, vloekte in het Hongaars, pakte een nieuw formulier en schreef daar de juiste datum op. Gelukkig bestaan data uit cijfers dus hoefde deze overduidelijk gefrustreerde dyslect niet nog meer moeite te doen voor de domme buitenlander die ik in haar ogen ben. Aan de stamkaart die ik ook nodig heb kon ze me niet helpen, zei ze…
Over de training kan ik weinig melden, we doen namelijk niet zoveel. En dat doen we dan in twee talen, dus dat is letterlijk twee keer niks. Er wordt heel ingewikkeld gedaan over een of ander computerprogramma, maar een kind kan de was doen. Al vraag ik me af wat er van die was overblijft na al die herhalingen.
Vandaag was een leuke dag, we stopten om 15.00 uur in verband met de Kerstborrel. Ik heb dus mijn eerste cadeautjes al binnen en we zijn uit eten geweest, er zijn slechtere manieren om je eerste week mee af te sluiten, nietwaar?!
Zo, dit was het weer even. Morgen meer over de cursus. En misschien kan ik zelfs foto’s uploaden, want de geheugenkaart kan gewoon in mijn pc, ik heb helemaal geen kabeltje nodig ;-)
Kus!