Nu een persoonlijke update
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
14 Juli 2006 | Israel, Haifa
Voor de eerste keer sinds ik dit dagboek bijhoud weet ik niet waar ik moet beginnen.
Woensdag hoorden we van de onrust in noord Israel, hier leek alles oke. Donderdag hebben we nog die bijeenkomst gehad waarin we hoorden dat de media niet altijd even betrouwbaar zijn dus dat we ons niet al te veel zorgen hoefden te maken.
Ongeveer drie uur later lagen de raketten op het strand van Haifa...
Wij kregen met onmiddelijke ingang ophokplicht tot nader order. Dat was een angstige tijd omdat er bij sommigen paniek uitbrak die heel makkelijk oversloeg op anderen. Gelukkig moesten we naar onze eigen kamer en ik, mezelf en mij hadden besloten dat we rustig zouden blijven.
Om een uur of twaalf (bij jullie elf) 's avonds mochten we de schuilkamers weer uit, maar we moesten wel binnen blijven.
Mijn kamergenote ging gelijk op bezoek bij mensen, maar ik had niet zo'n behoefte aan mensen om me heen. Aangezien de meesten hier uit Amerika komen en goed zijn in hysterische reacties.
Ik heb nog even gestudeerd en gelezen en ben daarna in slaap gevallen, genietend van het heerlijke geluid van overvliegende vliegtuigen....
Vanmorgen gingen de lessen door alsof er niets gebeurd was, eigenlijk vond ik dat nog het meest schokkend van alles. Het gemak waarmee de israeliers weer doorgaan met hun leven!
Na de lessen hadden we weer een bijeenkomst waarin de directeur (wederom die schreeuwende man) zei dat de Ulpan in principe gewoon doorgaat. Hij voelt zich veilig omdat Israel de Hezbolla vannacht behoorlijk te pakken heeft gehad, vandaar het geruststellende geluid van laagvliegende vliegtuigen. De apparatuur om raketten mee af te schieten en transport zijn grotendeels vernietigd door het Israelische leger, dus hij denkt dat het niet verder zal escaleren.
Wat ik er zelf van vind weet ik niet zo goed, het ene moment wil ik naar huis het volgende wil ik blijven. Ik heb besloten het nog een paar dagen de tijd te geven, dan is er meer duidelijk.
De nieuwe klas van vandaag was erg leuk! Het is wel moeilijker omdat de lerares alleen Hebreeuws spreekt en een heel andere manier van lesgeven heeft. Maar ik kom lekker mee, dus ik heb er alle vertrouwen in.
liefs, Martine
P.S. ik zit hier verstoken van alle media, dus jullie horen nieuwe ontwikkelingen waarschijnlijk eerder dan ik. Mocht je je, om wat voor reden dan ook, afvragen hoe het met me gaat, stuur me dan een sms dan probeer ik zo snel mogelijk te bellen.
Woensdag hoorden we van de onrust in noord Israel, hier leek alles oke. Donderdag hebben we nog die bijeenkomst gehad waarin we hoorden dat de media niet altijd even betrouwbaar zijn dus dat we ons niet al te veel zorgen hoefden te maken.
Ongeveer drie uur later lagen de raketten op het strand van Haifa...
Wij kregen met onmiddelijke ingang ophokplicht tot nader order. Dat was een angstige tijd omdat er bij sommigen paniek uitbrak die heel makkelijk oversloeg op anderen. Gelukkig moesten we naar onze eigen kamer en ik, mezelf en mij hadden besloten dat we rustig zouden blijven.
Om een uur of twaalf (bij jullie elf) 's avonds mochten we de schuilkamers weer uit, maar we moesten wel binnen blijven.
Mijn kamergenote ging gelijk op bezoek bij mensen, maar ik had niet zo'n behoefte aan mensen om me heen. Aangezien de meesten hier uit Amerika komen en goed zijn in hysterische reacties.
Ik heb nog even gestudeerd en gelezen en ben daarna in slaap gevallen, genietend van het heerlijke geluid van overvliegende vliegtuigen....
Vanmorgen gingen de lessen door alsof er niets gebeurd was, eigenlijk vond ik dat nog het meest schokkend van alles. Het gemak waarmee de israeliers weer doorgaan met hun leven!
Na de lessen hadden we weer een bijeenkomst waarin de directeur (wederom die schreeuwende man) zei dat de Ulpan in principe gewoon doorgaat. Hij voelt zich veilig omdat Israel de Hezbolla vannacht behoorlijk te pakken heeft gehad, vandaar het geruststellende geluid van laagvliegende vliegtuigen. De apparatuur om raketten mee af te schieten en transport zijn grotendeels vernietigd door het Israelische leger, dus hij denkt dat het niet verder zal escaleren.
Wat ik er zelf van vind weet ik niet zo goed, het ene moment wil ik naar huis het volgende wil ik blijven. Ik heb besloten het nog een paar dagen de tijd te geven, dan is er meer duidelijk.
De nieuwe klas van vandaag was erg leuk! Het is wel moeilijker omdat de lerares alleen Hebreeuws spreekt en een heel andere manier van lesgeven heeft. Maar ik kom lekker mee, dus ik heb er alle vertrouwen in.
liefs, Martine
P.S. ik zit hier verstoken van alle media, dus jullie horen nieuwe ontwikkelingen waarschijnlijk eerder dan ik. Mocht je je, om wat voor reden dan ook, afvragen hoe het met me gaat, stuur me dan een sms dan probeer ik zo snel mogelijk te bellen.
-
14 Juli 2006 - 13:15
P&M:
hoi meissie je maakt het wel spannend hoor voor de achterblijvers. We houden hier de berichten bij en zodra wij vinden dat jij het moet weten bellen wij natuurlijk gelijk. (m.a.w. het eerste de beste vliegtuig pakken en linea recta naar ons toe komen dussssssssssss) Van het ene continent naar het andere Ramon is vandaag vertrokken voor een korte vakantie naar Spanje om de spaanse taal weer even te spreken ( van wie hebben ze die talenknobbel?) Pas goed op jezelf en tot mails of rings By the way de konijnen hebben het hier naar het zin ze gaan overdag lekker naar buiten en vermaken zich prima en groeien en eheheh.... als kool.
groetjes P&M -
14 Juli 2006 - 14:53
Anne:
Goed weer van je te lezen! Sterkte en ik denk aan je! -
14 Juli 2006 - 16:46
Theo:
Spannend is het wel, het ga je goed daar. X en groetje uit Drenthe -
14 Juli 2006 - 18:37
Marion:
hai lieverd even horen en lezen hoe jij je voelt.
als ik je kan helpen met iets ,let meknow.
volg je gevoel hoor dikke kus marion -
14 Juli 2006 - 20:08
Uncle Ben:
Vanavond voor hrt eerst enkele berichten uit je dagboek gelezen, dat komt omdat ik nu pas je adres weet.
Indrukwekkende dingen die je meemaakt. Vind je het erg dat ik dat even over m'n linker schouder gooi, de rechter is namelijk geblesseerd geraakt na het laatste potje handbal.
Omdat het groot feest is in WaZ zijn we (tante Jannie en ik) even het spektakelstuk van de zeepkistenrace gaan bekijken. Tussen al die zeepbellen door zag ik verrek nog an toe de buurvrouw van je ouwe lui met dochter Pauline op een vreemd terras zitten. Dat niet alleen maar ze zaten nog aan de wijn ook.
Al zo'n 15 jaar gaan we in september met de hele boerenfamilie een weekend weg en dan zit ze potdomme altijd op een slemielig watertje en droog brood dus je begrijpt dat het ons verbaasde zoiets vlak bij huis aan te moeten treffen.
We zijn daar zo van geschrokken dat we direct naar huis zijn gesneld om dit even vast te leggen (moet wel onder ons blijven hoor).
Nog zoiets, rijden we voorbij jullie huis wat denk je houd je moeder ons tegen, ze hadden zichzelf buiten gesloten waardoor ze een beroep moesten doen op de beroepsinbreker van het dorp om weer binnen te kunnen komen.
Daar hebben wij maar niet op gewacht want die man is niet zo snel en zelf hadden we trek in koffie. Ook hier horen we trouwens de vliegtuigen regelmatig over komen zij het dat die waarschijnlijk van een ander kaliber zijn dan die waar jij het over hebt. Mocht ik nog wat te roddelen hebben dan zal ik het niet laten. Na de verjaardag van tante Ina valt er vast wel weer wat mee te delen.
P.S. in de kast heb ik nog een punt 50 uit de tweede wereldoorlog dus als je wilt terugmeppen stuur ik hem wel op.
Groetjes je allerliefste oom.......... -
18 Juli 2006 - 20:39
Jos&Trees Renckens:
martine,misschien voor jou een wat late reactie van ons, maar het is echt bloedheet bij ons op zolder. Ik zit nu met det de fan aan even dit te typen. Jammer voor je dat het helaas zou snel voorbij is, toch hebben we jou verslagen en foto´s met plezier gelezen en bekeken.
Groetjes Jos_Trees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
